علیرضا صفری

نعمت بزرگی‌ست این‌که در یک تیم، هم‌کارانی داشته باشید که در به سرانجام رساندنِ وظایف خود، نیاز به پی‌گیری هر روزه نداشته باشند… اوضاع از این هم بِه‌تر خواهد شد اگر که سرانجامِ وظایف‌ِ همین هم‌کاران، بی نقص یا دستِ کم، کم نقص باشد… من به اینان می‌گویم هم‌کارانِ بی مکث و نقص که فرصتِ در کنار داشتن‌شان، گران‌بهاست… کار کردن با ایشان البته یک ایراد هم دارد… این‌که ممکن است با تماشای نحوه‌ی کار کردن‌شان و از سر حسادت، گاهی حرص‌تان بگیرد! اما خب با این‌همه، معلوم است که باز هم به ادامه‌ی هم‌کاری می‌ارزد… علی‌رضا صفری یکی از آن حرص درآرهای بی‌ نقص و مکث است